Ένωση Σπάρτης Μ. Ασίας.
Πρωινό, 27ης Αυγούστου 1922.
Σαν σήμερα, πριν από 95 χρόνια: Τουρκικό ιππικό τσετών με επικεφαλής τον Γκιορ Μπεχλιβάν και σε αυστηρή διάταξη (!) παρελαύνει στην προκυμαία της Σμύρνης, το ξακουστό «Καί». Έχει ξεκινήσει από την Πούντα με κατεύθυνση, νότια, προς το Κονάκι (Διοικητήριο). Οι ιππείς φωνάζουν δεξιά-αριστερά «κόρκμα, κόρκμα» (μη φοβάστε, μη φοβάστε). Τι ειρωνεία, αλήθεια!
Από την προηγούμενη έχουν ήδη αποχωρήσει ο ελληνικός στόλος και οι πολιτικές αρχές της Αρμοστείας, με επικεφαλής τον ανεκδιήγητο Αριστείδη Στεργιάδη.
Η πρωτοπολιτεία της Ανατολής, η «Γκιαούρ Ιζμίρ», είχε πλέον αλωθεί. Ήταν η δεύτερη θλιβερή άλωση του Ελληνισμού, μετά απ’ αυτήν της Πόλης και ίσως η βαρύτερη σε συνέπειες. Ο τρισχιλιόχρονος Ελληνισμός της Μικρασίας είχε πλέον καεί στις φλόγες που θα τύλιγαν τη Σμύρνη λίγες μέρες μετά.
95 χρόνια! Σχεδόν ένας αιώνας, χωρίς Σμύρνη, χωρίς Μικρασία! Κι ο «σουλτάνος» συνεχίζει να «ξεσκονίζει» την Ιστορία και να αναθεωρεί μόνος του τις συνθήκες! Έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει και για τη νίκη, όχι των Οσμαλήδων αλλά των Σελτζούκων, στο Ματζικέρτ το 1071 μ.Χ., ενώ ο υπουργός Πολιτισμού (!) δηλώνει ότι η Αγιά Σοφιά έγινε από τζαμί μουσείο με απόφαση υπουργικού συμβουλίου, άρα κάλλιστα μπορεί να ξαναγίνει τζαμί ανά πάσα στιγμή!
Είναι ολοφάνερο ότι ο Ελληνισμός περνάει μια δύσκολη, πολύ δύσκολη περίοδο! Και θα πρέπει να μπορέσει να υψώσει ανάστημα, αν δεν θέλει μέρα με τη μέρα – μεταβαλλόμενος σε απλό παρατηρητή και σχολιαστή – να πάθει τα χειρότερα!
Και σαν υστερόγραφο: επιθυμούμε, ως Ένωση Σπάρτης Μικράς Ασίας, να συγχαρούμε τις διοικήσεις, τους ποδοσφαιριστές και τις χιλιάδες των φιλάθλων, που στο γήπεδο του Πανιωνίου έδωσαν πραγματικά επιτυχημένες εξετάσεις όχι μόνον φιλάθλου πνεύματος αλλά και υγιούς πατριωτισμού. Μιλούμε βέβαια για τον αγώνα Πανιωνίου-Απόλλωνα, των δύο ιστορικών ομάδων της Σμύρνης, που έγινε ανήμερα της κατάληψης της Σμύρνης. Και μιλάμε για την πολλαπλή αναφορά, με κάθε μέσο, στην ιστορικότητα της ημέρας!