“Όχι στο φαραωνικό σχέδιο για υπόγειο γκαράζ στο Ο.Τ. 150 – Να υπερασπιστούμε τον δημόσιο χώρο!”
- Ανακοίνωση της δημοτικής κίνησης Νέας Ιωνίας “Εκτός Σχεδίου”
Για μια ακόμη φορά, το Ο.Τ. 150 στο κέντρο της Νέας Ιωνίας (περιοχή Αγίου Γεωργίου) επανέρχεται στο προσκήνιο με αφορμή την προγραμματική σύμβαση που υπέγραψε η δημοτική αρχή Μανούρη με την Περιφέρεια Αττικής (Χαρδαλιά) για την κατασκευή ενός υπερμεγέθους υπόγειου γκαράζ περίπου 400 (!) θέσεων.
Το θέμα δεν είναι καινούργιο. Διαδοχικά, όλες οι δημοτικές αρχές (Χαραλάμπους, Γκότση, Θωμαΐδου, και τώρα Μανουρη) επιδίωξαν την “αξιοποίηση” του Ο.Τ. 150 με τη δημιουργία υπόγειου γκαράζ: άλλοτε με ΣΔΙΤ, άλλοτε με δανεισμό, άλλοτε με χρηματοδοτικά προγράμματα της ΕΕ, και τώρα με χρηματοδότηση της Περιφέρειας (για 2η φορά).
Κατά τη γνώμη μας, πρόκειται για ένα έργο που δεν είναι ούτε τεχνικά “ουδέτερο” ούτε κοινωνικά “αθώο”. Είναι μια πολιτική επιλογή που ευνοεί συγκεκριμένα συμφέροντα επιχειρηματιών, real estate, εμπορικών αλυσίδων, καθώς και ένα συγκεκριμένο μοντέλο “ανάπτυξης” της πόλης, το μοντέλο της ιδιωτικοποίησης, της κυκλοφοριακής και καταναλωτικής όξυνσης, της υποβάθμισης του δημόσιου χώρου και του περιβάλλοντος προς όφελος της εμπορευματοποίησης και της κερδοφορίας.
Το αφήγημα της επιλογής της κατασκευής υπόγειου γκαράζ στη συγκεκριμένη θέση βασίζεται στην υπόθεση ότι δήθεν το κυκλοφοριακό πρόβλημα θα λυθεί με τη δημιουργία περισσότερων θέσεων στάθμευσης. Όμως, η εμπειρία από διάφορους δήμους, δείχνουν ότι τέτοια έργα όχι μόνο δεν μειώνουν την κυκλοφοριακή συμφόρηση, αλλά την επιδεινώνουν. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι ότι “λείπουν θέσεις στάθμευσης”. Το πρόβλημα είναι ότι προωθούνται πολιτικές που κάνουν το αυτοκίνητο αναγκαστικό μέσο μετακίνησης, και την εμπορευματοποίηση βασικό κανόνα της ζωής.
Τα παραδείγματα κατασκευής τεράστιων υπόγειων πάρκινγκ στο γειτονικό στο Μαρούσι- δίπλα στον ΗΣΑΠ με πολύ υψηλό αντίτιμο, στη Νέα Σμύρνη, κοντά στο τραμ, και άλλου, και η αποτυχία αυτών των έργων να λύσουν τα προβλήματα που υποτίθεται ότι θα έλυναν δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες.
Η επιλογή αυτή δεν είναι αποτέλεσμα άγνοιας. Το υπόγειο πάρκινγκ είναι το όχημα για να αλλάξει το DNA του κέντρου της Νέας Ιωνίας: από γειτονιά ανθρώπων, σε real estate επένδυση.
Αντί για ενίσχυση της δημοτικής συγκοινωνίας, ανάπτυξη διαδημοτικών συγκοινωνιών, βελτίωση της συγκοινωνίας του ΗΣΑΠ, δημόσιους χώρους, πράσινο, πολιτισμό και κοινωνικές υπηρεσίες, προσφέρουν ένα έργο που θα επιδεινώσει το κυκλοφοριακό πρόβλημα, θα εντείνει τη ρύπανση, εππλέον, όπως έγινε σε δεκάδες άλλες περιπτώσεις, έργα βιτρίνας, πάρκινγκ και “αναπλάσεις” που γέμισαν τα κέντρα των πόλεων, θα οδηγήσει σε αυξήσεις ενοικίων και κυκλοφοριακή ασφυξία.
• Ένα γκαράζ τέτοιου μεγέθους σε μια τόσο πυκνοδομημένη περιοχή, δίπλα σε προσφυγικό συνοικισμό, σε στενούς δρόμους και σχεδόν ανύπαρκτους πεζόδρομους, θα φέρει περισσότερη κίνηση, περισσότερο κυκλοφοριακό. Θα μετατρέψει τον Άγιο Γεώργιο και τις γύρω γειτονιές σε περιοχή διέλευσης και μετεπιβίβασης αυτοκινήτων, κάνοντας αφόρητη την καθημερινότητα των κατοίκων και επικίνδυνη τη μετακίνηση για πεζούς, παιδιά, ηλικιωμένους και ΑμΕΑ. Επίσης, θα υποβαθμίσει την ποιότητα ζωής της γειτονιάς αλλάζοντας πλήρως και τη φυσιογνωμία της.
• Όπως συνήθως, τα έργα τέτοιας κλίμακας δεν γίνονται με γνώμονα το «δημόσιο συμφέρον» αλλά τα ιδιωτικά συμφέροντα: εργολάβοι, εταιρείες διαχείρισης, μελλοντικές αναπλάσεις-βιτρίνες. Όπως ενημέρωσε ο ίδιος ο δήμαρχος, το πάρκινγκ θα έχει εξ αρχής αντίτιμο για τη χρήση του, θα διαχειρίζεται από ιδιώτες (τουλάχιστον για 10 χρόνια) και μαζί προωθείται σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης στο κέντρο της πόλης.
• Το Ο.Τ. 150, ένας από τους λίγους δημόσιους και ελεύθερους χώρους στο κέντρο της Νέας Ιωνίας, παραδίδεται με αυτό το σχέδιο στη λογική της ιδιωτικής εξυπηρέτησης και της κυκλοφοριακής διόγκωσης. Αντί να αναβαθμιστεί ως δημόσιος χώρος πρασίνου, πολιτισμού, κοινωνικής ζωής, προορίζεται να λειτουργήσει ως αντλία τροφοδότησης αυτοκινήτων στο ήδη κορεσμένο κέντρο της πόλης. Αυτό δεν είναι “ανάπτυξη” υπέρ των κατοίκων. Είναι ανάπτυξη υπέρ της αγοράς.
• Η Δημοτική Αρχή και η Περιφέρεια ισχυρίζονται ότι το γκαράζ θα καλυφθεί με “πλατεία με πλούσια δενδροφύτευση και ένα μικρό υπαίθριο θέατρο”, αναβαθμίζοντας, την περιοχή. Όμως, ένας χώρος πάνω από υπόγειο κτίσμα δεν είναι πραγματικός, φυσικός χώρος. Το “έδαφος” είναι τεχνητή πλάκα οροφής, όχι γη. Αυτό σημαίνει ότι η φύτευση είναι υποτυπώδης — λίγα ρηχά ριζωμένα δέντρα ή παρτέρια. Ο φυσικός, ζωντανός χώρος, το πάρκο που ανασαίνει και αναγεννά την πόλη, δεν μπορεί να υπάρξει πάνω σε γκαράζ. Ενώ, ακόμα και αν γίνει υπαίθριο θέατρο, ο χώρος θα είναι τεμαχισμένος από ράμπες αυτοκινήτων, αεραγωγούς, εξόδους ασφαλείας, φώτα και άλλες υποδομές λειτουργίας του γκαράζ. Η λειτουργία της πλατείας θα είναι συμπλήρωμα ενός γκαράζ, όχι πυρήνας της κοινωνικής ζωής της περιοχής.
• Το ίδιο το κόστος του έργου, που ανέρχεται σε περίπου 18 εκατομμύρια ευρώ, αποκαλύπτει τις προτεραιότητες της πολιτικής εξουσίας. Όταν πρόκειται για την εξυπηρέτηση ιδιωτικών αναγκών και επιχειρηματικών συμφερόντων, όταν πρόκειται για την εξυπηρέτηση της Μητρόπολης (με την παραχώρηση του Ο.Τ. 445), για την κατασκευή γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια, και τώρα για το υπόγειο γκαράζ, τα χρήματα βρίσκονται αμέσως. Όταν πρόκειται για την ενίσχυση της δημόσιας υγείας, της εκπαίδευσης (δεν ξεχνάμε ότι κινδυνεύει να χαθεί το οικόπεδο της πρώην ΕΡΙΟΤΕΚ στον Περισσό), του πολιτισμού, των δημόσιων αγαθών, του περιβάλλοντος και της κοινωνικής πολιτικής, “λεφτά δεν υπάρχουν”. Η χρηματοδότηση τέτοιων έργων γίνεται με δημόσιο χρήμα, αλλά προς όφελος ιδιωτικών αναγκών, μεταφέροντας ξανά το κόστος και τις συνέπειες στις πλάτες της κοινωνικής πλειοψηφίας. Έτσι και τώρα: 18 εκατομμύρια ευρώ “περίσσεψαν” για να τσιμεντώσουν το Ο.Τ. 150, να δημιουργήσουν υπόγειο γκαράζ και να ετοιμάσουν την πόλη για την αγορά και το Ι.Χ., όχι για τους κατοίκους της.
Απέναντι σε αυτή την προοπτική, εμείς λέμε ότι υπάρχει άλλος δρόμος.
Τα 18 εκατ. ευρώ που προορίζονται για το υπόγειο γκαράζ θα μπορούσαν να κατευθυνθούν σε ουσιαστικές ανάγκες της πόλης: σε δωρεάν δημοτική συγκοινωνία που να συνδέει γειτονιές και σταθμούς, σε πεζοδρόμους, πράσινο, ποδηλατοδρόμους και σε κοινωνικές δομές για τους πιο ευάλωτους.
Ένας άλλος σχεδιασμός πρέπει να βάλει στο επίκεντρο τον άνθρωπο, όχι το Ι.Χ.: με λιγότερη κυκλοφορία στο κέντρο, δημόσιους χώρους ζωντανούς και προσβάσιμους, μια πόλη φτιαγμένη για τη συλλογική ζωή. Είναι ανάγκη και όχι πολυτέλεια, μπροστά στην κλιματική κρίση και την ασφυξία των πόλεων, να διεκδικήσουμε ένα περιβάλλον που μας σέβεται και έργα που προκύπτουν με την ουσιαστική συμμετοχή και αποφασιστική συμβολή των κατοίκων, όχι πίσω από τις πλάτες τους.
Όχι στο υπόγειο γκαράζ στο Ο.Τ. 150 – Ναι σε μια άλλη Νέα Ιωνία
Υπάρχει εναλλακτική! Και είναι χειροπιαστή! Τα 18 εκατομμύρια ευρώ θα μπορούσαν να αλλάξουν τη ζωή στην πόλη, αν διατεθούν για τις πραγματικές ανάγκες μας:
• Συχνή, αναβαθμισμένη, ασφαλής δωρεάν δημοτική συγκοινωνία, που θα συνδέει τις γειτονιές της Νέας Ιωνίας με τους τρεις σταθμούς ΗΣΑΠ (Πευκάκια, Νέα Ιωνία, Περισσός). Να σταματήσει η εξάρτηση από το Ι.Χ. και να δοθεί πρόσβαση σε όλους. Ειδική πρόβλεψη διευκόλυνσης μετακίνησης /στάθμευσης για ΑμΕΑ, ηλικιωμένους/ες, συνανθρώπους μας με κινητικά προβλήματα.
• Αναβάθμιση πεζοδρόμων, δημιουργία ποδηλατοδρόμων, πράσινων διαδρομών και πάρκων. Να γίνει η μετακίνηση ασφαλής, άνετη και οικολογική.
• Ενίσχυση των κοινωνικών δομών: δημοτικοί παιδικοί σταθμοί, αθλητικά κέντρα, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης, δομές στήριξης ευάλωτων ομάδων.
• Υπεράσπιση δημόσιου χώρου/περιβάλλοντος κόντρα στα σχέδια εμπορευματοποίησης τους Δημιουργία ανοιχτών δημόσιων χώρων: πλατείες, πάρκα, χώροι για άθληση, ψυχαγωγία και συνάντηση, όχι για κατανάλωση.
• Ανάδειξη της τοπικής ιστορίας: της προσφυγικής και εργατικής μνήμης της Νέας Ιωνίας, ως μέρος της ταυτότητάς της.
• Σχέδιο για πόλη ζωντανή, βιώσιμη, ανθρώπινη, που δεν θα υποτάσσεται στο κέρδος.
Θέλουμε μια Νέα Ιωνία που θα ενισχύει τους δεσμούς κοινωνικής αλληλεγγύης και συλλογικότητας, όχι μια πόλη των ρύπων, της εμπορευματοποίησης και της αποξένωσης.