Γράφει ο πρώην δήμαρχος Μεταμόρφωσης, κ. Μιλτιάδης Καρπέτας: ΘΛΙΒΕΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ
Η επικαιρότητα θα επέβαλε ΟΠΕΚΕΠΕ. Αλλά η επέτειος παραείναι βαρυσήμαντη, για να παραμεριστεί από την επικαιρότητα!
Η ιλαροτραγωδία του ‘δημοψηφίσματος’ Τσίπρα και το κλάμα της συντρόφου, η ‘κωλοτούμπα’ που μπήκε στο διεθνές πολιτικό λεξιλόγιο, το κλείσιμο των τραπεζών και η χαρωπή αναγγελία του Βαρουφάκη, το τρίτο και φαρμακερότερο μνημόνιο και τα 100 δις που στοίχισε, αποτελούν το θλιβερότερο κεφάλαιο της μεταπολιτευτικής μας Ιστορίας.
Η συμπλήρωση 10 χρόνων από τα συγκλονιστικά γεγονότα, δίνει δικαιωματικά προτεραιότητα στην Ιστορική μνήμη έναντι της τρέχουσας επικαιρότητας. Για τα βοσκοτόπια και τα γιδοπρόβατα υπάρχει καιρός.
* * *
Παρασκευή , 27-6-2015, ο Τσίπρας επιστρέφει από τις Βρυξέλλες. Ξημερώνοντας Σαββάτο, εξαγγέλλει δημοψήφισμα, για τις 5 Ιουλίου. Η κορύφωση της μεγαλύτερης πολιτικής απάτης ενός αδίστακτου τυχοδιώκτη, από καταβολής του ελληνικού κράτους.
Το αστοιχείωτο θρασύμι, που είχε καταδημαγωγήσει τον κόσμο και είχε υφαρπάξει την ψήφο του, στριμωγμένο από τη σκληρή πραγματικότητα, κατέφυγε σε ένα κυνικό κόλπο: Το ασυνάρτητο, φαιδρό και αντισυνταγματικό δημοψήφισμα. Η παντελώς ανίκανη αντιπολίτευση, έμεινε αποσβολωμένη και αμήχανη, χωρίς να καταλαβαίνει πώς ν’ αντιδράσει. Και η παρωδία προχώρησε απρόσκοπτα.
* * *
Στα λόγια, το δημοψήφισμα ήταν η ‘ηρωική’ απάντηση σε ‘κακούς’ και ‘ανθέλληνες’. Στην πραγματικότητα ήταν κουτοπόνηρη επιχείρηση απεγκλωβισμού από τη δεινή αυτοπαγίδευσή του. Ελπίζοντας ανομολόγητα ότι θα ψηφίστεί το «ναι», ο Τσίπρας έβρισκε σανίδα σωτηρίας, φορτώνοντας τα δικά του σπασμένα στους πολίτες.
Αλλά το κόλπο δεν έπιασε. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν ‘πανωλεθρίαμβος’ για τον εμπνευστή του. ‘Θριάμβευσε’ με 62% το «όχι» που τάχα υποστήριζε και βούλιαξε το «ναι» που προσδοκούσε. Έτσι, βρέθηκε σε δεινότερη θέση.
* * *
Η «σοφία του λαού» στην οποία είχε ελπίσει, δεν λειτούργησε στις συνθήκες που ο ίδιος είχε δημιουργήσει. Ο κόσμος που είχε μετατρέψει σε όχλο, για να πετύχει το ρεσάλτο στην εξουσία, δεν μπορούσε να κρίνει και να διακρίνει. Όρμησε ανυποψίαστος και αγέρωχος προς το γκρεμό. Ο Τσίπρας θέρισε ό,τι ακριβώς είχε σπείρει.
* * *
Το δίλημμα έγινε πιο αμείλικτο: Συμμόρφωση στο δικό του άφρον δημιούργημα του «όχι» και εξώθηση της χώρας στο βάραθρο;
Ή εξευτελιστική ‘κωλοτούμπα’;
Επιθυμητή ήταν η πρώτη επιλογή. (Γι’ αυτήν κλαίει ακόμα η σύντροφος). Αλλά ήταν θανάσιμα επικίνδυνη.
Αν πετύχαινε, με την ετοιμότητα του στρατού, όπως βεβαίωνε ο Καμμένος, όλα καλά για τον ίδιο. Αν όχι, όπως ήταν πιθανότερο, τον περίμενε το εδώλιο. Αν γλύτωνε τα …φανάρια.
Κάπως έτσι, φτάσαμε στην ‘κωλοτούμπα’, εξευτελιστική μεν αλλά σωτήρια για τον ίδιο. Κατά σύμπτωση και για τη χώρα, που γλύτωσε από την πορεία προς …Βόρεια Κορέα.
Αυτά δεν πρέπει να ξεχνιούνται….