Προβολή ταινίας από την Κινηματογραφική Λέσχη Νέας Ιωνίας “Μπλόκο” – «Ο Θάνατος ενός Γραφειοκράτη»
Η κινηματογραφική λέσχη Νέας Ιωνίας – “ΜΠΛΟΚΟ” προχωράει στην προβολή της αριστουργηματικής ταινίας του σπουδαίου Κουβανού σκηνοθέτη Τόμας Γκουτιέρεζ Αλέα, μιας εξαιρετικής κοινωνικής σάτιρας που αναδεικνύει με τρομερή ευφυΐα τον παραλογισμό της κρατικής γραφειοκρατίας, την Παρασκευή 16 Μαΐου, στις 8:30 μ.μ., στο δημοτικό κινηματογράφο Ν. Ιωνίας “ΑΣΤΕΡΑΣ” (Ασκληπιού 4).
Το «Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΗ» δεν είναι απλώς μια σάτιρα! Είναι ένα σκάνδαλο της λογικής, όπου το φανταστικό και το παράλογο εισβάλλουν στον χώρο του πραγματικού και λογικού!
Μας θυμίζει με τρομερό χιούμορ, ότι η γραφειοκρατία θα μπορούσε ίσως να εξαλειφθεί… με μια απλή ενεργοποίηση του κοινού νου!
Η υπόθεση:
Όταν ένας σταχανοβίτης εργάτης χάνει τη ζωή του εν ώρα υπηρεσίας και καθήκοντος, στην κηδεία του οι σύντροφοι του κάνουν την ύψιστη τιμή να τον θάψουν μαζί με το εργατικό του βιβλιάριο. Αυτό το γεγονός όμως ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου, καθώς η χήρα του δεν μπορεί να πάρει την σύνταξη του νεκρού χωρίς το θαμμένο βιβλιάριο.
Ένας αφελής ανιψιός της προσφέρεται να διορθώσει τα πράγματα και μπλέκει σε ένα απίστευτο γραφειοκρατικό λαβύρινθο, όπου η παράνοια συμβαδίζει με την ιλαρότητα και το τραγικό με το γελοίο…
Ο «ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΗ» είναι μια αναμέτρηση με την καθημερινότητα:
Με τη λογική του παραλόγου, με τον φόβο του “μην κάνεις φασαρία”, με την αποδοχή του παραλογισμού ως “φυσιολογικού”.
Πρόκειται για μια ταινία παιδαγωγική, που έχει έναν πολύ συγκεκριμένο στόχο:
*Να καταδείξει πως το “ρεαλιστικό” γεγονός της ύπαρξης μιας παραλυτικής γραφειοκρατίας είναι στη βάση του και στην ουσία του βαθιά και ολικά παράλογο, αφού αρνείται το προφανές, τον κοινό νου και το αυταπόδεικτο. Ότι τελικά η γραφειοκρατία είναι
εκπρόσωπος τους παλιού, που στη νέα κοινωνία είναι ασύμβατη και που όμως παραμένει ως κατάλοιπο.*
Ο θαυμάσιος Αλέα, που σπούδασε κινηματογράφο στο Τσέντρο Σπεριμεντάλε της Ρώμης, αξιοποιεί το σενάριο του για να συνοψίσει όλη την ιστορία της κινηματογραφικής σάτιρας.
Κάθε σκηνή αποτελεί και μια αναφορά, άλλοτε στον Μπουνιουέλ, άλλοτε στον Ουέλς. Κι αντί να το κρύψει, αφιερώνει την ταινία του στους δημιουργούς από τους οποίους “δανείστηκε” με τιμιότητα, σαφήνεια και δημιουργική ευγνωμοσύνη.
Η είσοδος φυσικά είναι ελεύθερη!