Το ΠΠΙΕΔ είχε «Θαλασσινό Τοπίο»
- Ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία η Έκθεση Φωτογραφίας Δημοτών 2025 στη Νέα Φιλαδέλφεια – Νέα Χαλκηδόνα
Με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση ολοκληρώθηκε η Έκθεση Φωτογραφίας Δημοτών 2025 με τίτλο «Θαλασσινό Τοπίο», που φιλοξενήθηκε στο Παγκόσμιο Πολιτιστικό Ίδρυμα Ελληνισμού της Διασποράς (ΠΠΙΕΔ), σε συνεργασία με τον Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας και το Τμήμα Παιδείας – Πολιτισμού.
Η έκθεση, που εγκαινιάστηκε το Σάββατο 19 Ιουλίου με μεγάλη προσέλευση κοινού και διήρκησε έως την Κυριακή 27 Ιουλίου, αποτέλεσε ένα ζωντανό πολιτιστικό γεγονός, γεμάτο φως, χρώμα και θάλασσα. Οι δημότες-φωτογράφοι ταξίδεψαν το κοινό μέσα από τον φωτογραφικό τους φακό σε προσωπικά καλοκαιρινά τοπία, συγκινήσεις, αναμνήσεις και αφηγήσεις που σμίγουν το φυσικό στοιχείο με την εσωτερική ματιά.
Η Επιτροπή επιλογής των φωτογραφικών έργων αποτελούνταν από τους:
κο Κωνσταντίνο Τομπούλογλου
κο Αλέκο Γούλα
κα Λίνα Γεωργίου
κο Βλάση Σταθούλια
κα Ελένη Κανατα
κα Πελαγία Βουτζουλίδου
Τις βραβεύσεις πραγματοποίησαν η Αναπληρώτρια Δημάρχου και Αντιδήμαρχος Δ/νσης Τεχνικών Υπηρεσιών, Υπηρεσίας Δόμησης, Φιλοζωίας και Επικοινωνίας – Δημοσίων Σχέσεων κα Ευτυχία Παπαλουκά, καθώς και η κα Μαρλέν Σβέρκου.
Στο μήνυμα των διοργανωτών σημειώθηκε: “Η Έκθεση Φωτογραφίας Δημοτών με θέμα το “Θαλασσινό Τοπίο” 2025 επιβεβαίωσε ότι η τέχνη είναι παντού, στη ματιά, στη μνήμη, στην αγάπη για τον τόπο και τον άνθρωπο. Η θάλασσα έγινε πηγή έμπνευσης, προσωπικής έκφρασης και συλλογικής συγκίνησης. Ευχαριστούμε όλους όσοι συμμετείχαν, υποστήριξαν και μοιράστηκαν αυτό το ταξίδι. Ανυπομονούμε για τις επόμενες δημιουργικές σας διαδρομές!”
Λίγα λόγια από τους διακριθέντες, οι οποίοι αναφέρονται αλφαβητικά:
-Αλέξανδρος Αντωνιάδης
Oνομάζομαι Αλέξανδρος Αντωνιάδης και είμαι Αξιωματικός Πυροσβεστικού Σώματος (Πυραγός). Είμαι απόφοιτος του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και της Σχολής Ανθυποπυραγών της Πυροσβεστικής Ακαδημίας. Από το 2017 εργάζομαι στην Πυροσβεστική και πιο συγκεκριμένα στο Τμήμα Τύπου και Επικοινωνίας της Υπηρεσίας. Μιλάω άπταιστα Αγγλικά και Γαλλικά, με άδεια διδασκαλίας σε αμφότερα. Είμαι διαιτητής μπάσκετ εθνικών κατηγοριών (Α Εθνική Κατηγορία), ενώ παράλληλα ασχολούμαι ερασιτεχνικά, τόσο με το θέατρο, όσο και με το τραγούδι. Εσχάτως, ανακάλυψα και την κλίση μου προς τη φωτογραφία, την οποία και αγαπώ, καθώς αγαπώ τη φύση και όλα όσα βλέπω γύρω μου και μέσω της φωτογραφίας, τα απαθανατίζω κι αυτά μένουν για πάντα στο αρχείο μου, πέρα από τη μνήμη και το μυαλό μου!
Όσον αφορά τη συγκεκριμένη φωτογραφία, που είχα την τιμή να βραβευτεί και σας ευχαριστώ από καρδιάς για αυτό, έχω να πω ότι ήταν μία αποτύπωση της στιγμής, σε ένα μέρος που ονομάζεται Αλυκή Βοιωτίας κι αποτελεί για μένα σημείο αναφοράς και λατρεία μου μεγάλη, καθώς είναι τα καλοκαίρια μου, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου! Προσπάθησα να αποτυπώσω το πανέμορφο ηλιοβασίλεμα της Αλυκής, μαζί με τη σανίδα μου (SUP), με την οποία πλέον περνάω αρκετό χρόνο τα καλοκαίρια και με τα παιδιά που έπαιζαν με τη μπάλα μέσα στη θάλασσα, όπως έκανα κι εγώ όταν ήμουν παιδί και νομίζω πως τα κατάφερα! Είναι μία “ζωντανή” φωτογραφία, η οποία περιλαμβάνει τόσο την αγάπη μου για το μέρος αυτό και το ηλιοβασίλεμά του, όσο και για το παιχνίδι και την ίδια τη ζωή γενικότερα! Ως άνθρωπος, αγαπώ τους ανθρώπους, τη φύση και τη ζωή και προσπαθώ σε κάθε ευκαιρία να τη χαίρομαι, να την απολαμβάνω, να τη διασκεδάζω, όπως της αξίζει, να παίζω και να γελάω δυνατά! Σας ευχαριστώ πολύ!
-Γιώργος Γκέκας
«Προσεγγίζω την φωτογραφία όπως και το marketing. Δίνω έμφαση στον άνθρωπο και προσπαθώ να αφηγηθώ μία ιστορία. Πιστεύω ότι η στιγμή και το “βλέμμα” του φωτογράφου είναι αυτό που μπορει να κάνει μια φωτογραφία ενδιαφέρουσα και τελικά να εμπνεύσει το κοινό. Η φωτογραφία, ως ένα μέσο επικοινωνίας, για να έχει νόημα περισσότερο από την αισθητική, θα πρέπει να επικοινωνεί ένα καθαρό μήνυμα. Γιώργος Γκέκας | Marketeer».
-Ιωάννης Μανιάτης
Ο Ιωάννης Μανιάτης, είναι δεύτερος Μηχανικός του Εμπορικού Ναυτικού. Η θάλασσα, αποτελεί μέρος της ζωής του και της καθημερινότητάς του, αφενός επειδή, ως νησιώτης, με καταγωγή από την όμορφη Αλόννησο, η εικόνα της θάλασσας είναι βαθιά ριζωμένη μέσα του και αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της ταυτότητάς του και αφετέρου, λόγω επαγγέλματος, τους περισσότερους μήνες του χρόνου, καλείται να αναμετράται με ένα από τα γοητευτικότερα και δυνατότερα στοιχεία της φύσης. Η θωριά της θάλασσας έχει πολλές όψεις και κάθε μία από αυτές σου δημιουργεί διαφορετικά συναισθήματα και σκέψεις. Η σχέση του με τη φωτογραφία είναι καθαρά ερασιτεχνική και υποκινείται από τη γοητεία της στιγμής και τα μηνύματα που υποκρύπτει το «συλληφθέν» τοπίο!
-Μαρία Παναγιωτοπούλου
Είμαι συνταξιούχος τραπεζικός και ασχολούμαι με τη φωτογραφία τα τελευταία πέντε χρόνια. Φωτογραφίες μου έχουν παρουσιαστεί σε ομαδικές εκθέσεις, διεθνή φεστιβάλ και διαγωνισμούς. Η φωτογραφία για μένα δεν είναι ένα απλό κλικ, είναι αφήγηση, μεταμόρφωση, δημιουργία. Με τη συγκεκριμένη φωτογραφία ήθελα να μεταφερθώ από τον πραγματικό κόσμο στον κόσμο της φαντασίας, της εικαστικότητας, των χρωμάτων και των μορφών. Να ανακαλύψω τη μαγεία που βρίσκεται πέρα από την επιφάνεια.
-Γιώργος Σ. Πλούμπης
Η φωτογραφία είναι μέρος της ζωής μου. Η σύλληψη της στιγμής και η ομορφιά της φύσης είναι τα αγαπημένα μου θέματα. Στις στιγμές χαλάρωσης του καλοκαιριού, βλέπεις πολλά ωραία θέματα. Έτσι βγήκε και αυτή η φωτογραφία: παρατηρώντας τα παιδιά που έκαναν βουτιές κάθε φορά που έφευγε το πλοίο από το λιμάνι. Το ότι χρησιμοποίησα τον γιό μου για μοντέλο, δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα για εμένα στην φωτογραφία. Έφτιαξα το κάδρο μου και προσπάθησα να αποτυπώσω αυτή την στιγμή μαζί με την ατμόσφαιρα του καλοκαιριού και της θάλασσας. Μετά από μερικές προσπάθειες, η φωτογραφία βγήκε όπως την είχα φανταστεί!
-Σχίζα Ρούλα
Η Ρούλα Σχίζα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Είναι παντρεμένη, μητέρα ενός 14χρονου αγοριού και οκτώ αξιολάτρευτων κατοικιδίων, που αποτελούν καθημερινή πηγή αγάπης και δημιουργικής έμπνευσης.
Σπούδασε Φαρμακευτική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, απέκτησε τίτλο MBA από το Ανοικτό Πανεπιστήμιο της Βρετανίας, MSc στην Κλινική Φαρμακολογία από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και MSc στην Επικοινωνία, από το Πανεπιστήμιο Purdue των Ηνωμένων Πολιτειών.
Μιλά αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά, ενώ ακολούθησε την αγάπη της για τη φωτογραφία με σπουδές στη σχολή Focus στην Αθήνα και στο New York Institute of Photography. Υπήρξε ενεργό μέλος του Φωτογραφικού Κύκλου, της ISF Greece (Image Sans Frontiere) και της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας, συμμετέχοντας σε ομαδικές εκθέσεις, καθώς και σε δύο προσωπικές με τίτλο «My Voyage to Serendipity».
Εδώ και 25 χρόνια δραστηριοποιείται στη φαρμακευτική βιομηχανία ως στέλεχος στους τομείς των πωλήσεων, του μάρκετινγκ και της επικοινωνίας και ως σύμβουλος στο χώρο του Real Estate.
Ανάλυση φωτογραφιών
Οι δυο φωτογραφίες της Ρούλας Σχίζα ανήκουν στη συλλογή με τίτλο «My Voyage to Serendipity», που παρουσιάστηκε το 2023 στα Κύθηρα και το 2024 στην Αθήνα στο πλαίσιο ατομικής της έκθεσης φωτογραφίας.
Οι εικόνες αυτές παρότι διαφέρουν τεχνικά (η μία επίγεια, η άλλη υποβρύχια), συνθέτουν ένα ιδιότυπο δίπτυχο, όπου η αισθητική συναντά τη βαθιά υπαρξιακή αγωνία: Τι καθορίζει αν είμαστε θεατές ή πρωταγωνιστές μιας τραγωδίας; Πώς το τυχαίο, το προσωπικό βίωμα και η συλλογική μνήμη μετατρέπουν μια εικόνα σε εσωτερική εμπειρία; Φωτογράφος και θεατής συνδημιουργούν το νόημα, επηρεασμένοι από τις προσωπικές αναφορές, το πνευματικό τους φορτίο και την καρδιά τους.
Στην πρώτη φωτογραφία, μια μικρή ομάδα τουριστών -2 ενήλικες και 3 παιδιά- στέκονται απέναντι από ένα πλοίο-φάντασμα. Ένα απομεινάρι τραγωδίας, ένα σιωπηλό μνημείο προσφυγικής μνήμης μετατρέπεται — μέσω του βλέμματος — σε αξιοθέατο. Στο βάθος, το «τουριστικό» ναυάγιο, άδειο από ανθρώπινο πόνο. Εδώ αναδεικνύεται ο τρόπος με τον οποίο το βλέμμα μας, εξοικειώνεται με το βίαιο και το τραγικό, μετατρέποντας την οδύνη σε κοινωνική παθητικότητα και σε εικόνα καταναλώσιμης περιέργειας. Είναι ένα βαθύ σχόλιο για τον τρόπο που τα μέσα και η κοινωνία ερμηνεύουν τις ανθρώπινες ιστορίες κι επίσης αναδεικνύεται το τυχαίο: ποιος σώθηκε και ποιος όχι, ποιος παρατηρεί και ποιος βυθίστηκε.
Στη δεύτερη φωτογραφία μια υποβρύχια λήψη αιχμαλωτίζει ένα γυναικείο σώμα. Το τεντωμένο χέρι, άλλοτε σαν να χορεύει στο νερό, άλλοτε απελπισμένο σαν έκκληση για βοήθεια, επιβάλλει την έννοια του «μετέωρου» μεταξύ ζωής και θανάτου, χάρης και αγωνίας. Η εικόνα λειτουργεί ως σιωπηλή κραυγή, μια μεταφορά για το βύθισμα στον ανθρώπινο φόβο, στην αμφισημία της επιλογής ή της αδυναμίας και την ανάγκη για αλληλλεγγύη.
-Δημήτρης Φαρμάκης
Ο Δημήτρης Φαρμάκης, είναι καθηγητής Αγγλικών εδώ και 27 χρόνια και ιδιοκτήτης του κέντρου ξένων γλωσσών “The English Experts Language School”, τα τελευταία 11. Αγαπά σε βάθος τη διδασκαλία, τις σύγχρονες μεθόδους εκμάθησης προκειμένου αυτός και οι συνεργάτες του να εμπνέουν τους μαθητές τους και να συμβάλλουν ουσιαστικά στην μόρφωση και διαπαιδαγώγησή τους. Η φωτογραφία αποτελεί ένα υπέροχο μέσο καλλιτεχνικής αποτύπωσης του υδάτινου στοιχείου, της σύνδεσης του ανθρώπου με αυτή, καθώς και του δέους αλλά και του φόβου όπως έχει αποτυπωθεί με όλα τα καλλιτεχνικά μέσα. Η προσωπική ερμηνεία είναι πάντα υποκειμενική αλλά ταυτόχρονα επιτρέπει στο κοινό με τη δική του ματιά να μοιραστεί την προσωπική φόρτιση και να ταυτιστεί ψυχικά μιας και με κάποιο μαγικό τρόπο η θάλασσα πάντα μαγνητίζει.
Θερμές ευχαριστίες οφείλουμε:
-Στον Αντιδήμαρχο Οικονομικών Υπηρεσιών, λειτουργίας Δημοτικού Κοιμητηρίου & Αντιπρόεδρο Π.Π.Ι.Ε.Δ. κο Κωνσταντίνο Τομπούλογλου, για τη δωρεά των βιβλίων – υπέροχα δώρα για τους διακριθέντες – καθώς και για την παραχώρηση της αίθουσας του ΠΠΙΕΔ.
-Στους εργαζόμενους του ΠΠΙΕΔ, που συνέβαλαν καθοριστικά με τη φροντίδα και τη στήριξή τους: την κα Λευκή Στεργίου, την κα Κατερίνα Καραγεώργου, τον κο Δημήτρη Καλτσά και τον κο Βαγγέλη Ξαγοράρη.
-Στις τοπικές επιχειρήσεις που με ευγένεια στήριξαν την εκδήλωση:
Deco Flower – Φυτώριο (Πίνδου 65, Νέα Φιλαδέλφεια) και τον κο Κωνσταντίνο Παπάζογλου για τις ανθοδέσμες, Oikeia (Σ. Σταματιάδη 15, Νέα Φιλαδέλφεια), Μίνι Μάρκετ Ντεμίρ (Μαιάνδρου 39, Νέα Φιλαδέλφεια).