ΠΛΕΥΣΗ …ΖΩΗΣ
– Γράφει ο π. Δήμαρχος Μεταμόρφωσης Μιλτιάδης Καρπέτας
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, το «Σκανταλιάρικο Κοριτσάκι» κατά την τρυφερή έκφραση του Βουλευτή – Συντρόφου Καραναστάση, έχει πολλά «χαρίσματα».
Είναι αδίστακτη. Είναι θρασύτατη. Είναι πανέξυπνη, με το ξεχωριστό είδος ευφυΐας που λέγεται πανουργία. Έχει υψηλά υποκριτικά προσόντα. Δεν έχει αναστολές. Δεν δεσμεύεται από αρχές. Δεν υπόκειται σε κανόνες. Έχει και ολίγη από Αδόλφο, Μπενίτο και Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς.
Ξέρει καλά νομικά και ακόμα καλύτερα πώς να τα αναποδογυρίζει με άνεση, για να τα χρησιμοποιεί όπως τη συμφέρει. Κι αν βρει αντίσταση, ‘αναποδογυρίζει’ ακόμα και τα έδρανα, δικαστικά ή κοινοβουλευτικά.
Πιο άνετη στο αναποδογύρισμα, αφηρημένων εννοιών όπως ‘Δικαιοσύνη’, ‘Ελευθερία’, ‘Δημοκρατία’, που δεν είναι οριοθετημένες όπως οι νομικές. Τις κόβει και τις ράβει στα μέτρα της, κατά βούληση και περίσταση.
Η Ζωη-κή της ορμή για επιβολή και κυριαρχία είναι ακαταμάχητη. Φωνή και σωματοδομή, βοηθούν αποφασιστικά. Αν όχι δια της πειθούς, επιβάλλεται σίγουρα με τον (ανομολόγητο) φόβο. (Όταν την ακούς, το ‘Μη σε πιάσει στο στόμα της’, ξεπετάγεται ασυναίσθητα στη σκέψη).
Οι καταβολές της πλούσιες. Και μόνο το ρεσάλτο του 2015 και η θητεία στη σχολή Τσίπρα, σφυρηλάτησαν τα ‘χαρίσματά’ της και τα εμπλούτισαν με πολύτιμη εμπειρία, που αξιοποιεί παραγωγικότατα.
* * *
Στο κοινωνικό υπέδαφος παραμένουν οι ρίζες του αυριανισμού, στο έδαφος ανθούν οι θεωρίες συνωμοσίας και στο συλλογικό υποσυνείδητο η καχυποψία και δυσπιστία, έχουν χτυπήσει κόκκινο.
Το πολιτικό περιβάλλον είναι το ιδανικότερο για τη Ζωή: Το ΠΑΣΟΚ μπουρδουκλώνεται συνέχεια. Πιεζόμενο μεταξύ αριστερών συμπλεγμάτων και χωροκτητικής διείσδυσης Μητσοτάκη στο Κέντρο, αδυνατεί να χαράξει πορεία. Στην αντικειμενική δυσκολία προστίθενται τραύματα, σφάλματα, ιδεολογική καχεξία, ηγετική αδυναμία, που εμποδίζουν την αποκατάστασή του στον ιστορικό του ρόλο.
Τα απολειφάδια του ΣΥΡΙΖΑ, αδέσποτα και παραζαλισμένα, κάνουν το μόνο που ξέρουν: Θορυβούν ως άδειοι τενεκέδες, βρίζουν και αερολογούν ακατάσχετα και ασύντακτα.
Το ασάλευτο ΚΚΕ απορροφημένο στα δικά του. Βελόπουλος και λοιπά μικρομάγαζα αμύνονται περί ‘πάρτης’.
* * *
Σε τέτοιες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες και μέσα στη δίνη του Τραμπισμού, το φαινόμενο ‘Ζωή’, είναι παρανοϊκό αλλά όχι ανεξήγητο.
Σε μια χώρα που έγινε πρωθυπουργός ο Τσίπρας, κάθε αδίστακτος τυχοδιώκτης, δικαιούται να ελπίζει. Και βεβαίως η ανώτερή του στα ‘χαρίσματα’ και ικανότερη Ζωή.
Η συνέχεια εναπόκειται στο λαό. Που μάλλον ανεπίδεκτος μάθησης παρά σοφός αποδεικνύεται.
Στις Δημοκρατίες, οι λαοί επιλέγουν τους ηγέτες που τους αξίζουν και εισπράττουν τις συνέπειες. Οι συνέπειες αυτών που εκπέμπει η Ζωή είναι βαρύτατες. Στην …πλεύση της προς το ναυάγιο, ακόμα και αν δεν το επιτύχει.