ΟΥΤΕ Η …ΘΑΝΟΥ
- Γράφει ο π. Δήμαρχος Μεταμόρφωσης , κ. Μιλτιάδης Καρπέτας
Υπόθεση εργασίας: Συγκροτείται Μονομελές Κακουργοδικείο, για να δικάσει τους ‘υπεύθυνους’ για το ‘έγκλημα’ των Τεμπών, πολιτικούς. Πρόεδρος η ενσάρκωση της ‘Δικαιοσύνης Τσίπρα’, η Βασιλική Θάνου, που διετέλεσε πρόεδρος του Αρείου Πάγου και υπηρεσιακή Πρωθυπουργός. Εισαγγελέας ο διαβόητος Δ. Παπαγγελόπουλος, ειδικός στο ‘φτιάξε κάτι’, για εξόντωση πολιτικών αντιπάλων. Η αν προτιμάτε, η κ. Τουλουπάκη.
Ακόμα και η Ζωή, θα δυσκολευόταν να τους κατηγορήσει ως όργανα του Μητσοτάκη, αν και απ’ αυτήν όλα τα περιμένεις.
Ανεξαρτήτως κατηγορουμένων, παραγραφών, σκεπτικών παραπομπής και υπερασπιστικών ισχυρισμών, Εισαγγελική Πρόταση και Δικαστική Απόφαση, θα ήταν: Δεν στοιχειοθετείται το έγκλημα του άρθρου 291 του Ποινικού Κώδικα.
Ούτε εμπαθής, προκατειλημμένος και μοχθηρός νομικός -(Δικηγόρος, Εισαγγελέας, Δικαστής)- μπορεί να υποστηρίξει στα σοβαρά κάτι άλλο. Γιατί;
* * *
Μια ματιά στο άρθρο 291 Π.Κ., όπου θα περιστρέφονται για καιρό, άγνοια, ανευθυνότητα και πολιτικός κυνισμός.
Ο τίτλος του ‘ακουμπάει’ στο δυστύχημα των Τεμπών, ως εξής: «Επικίνδυνες παρεμβάσεις στη συγκοινωνία μέσων σταθερής τροχιάς…»
Στο κείμενο του λέει: «Όποιος διαταράσσει την ασφάλεια μέσων σταθερής τροχιάς», δηλαδή, τρένων και τραμ, διαπράττει το έγκλημα της διατάραξης. Πώς; Με πέντε (5)τρόπους. Οι τέσσερις είναι ειδικοί και συγκεκριμένοι: α) καταστροφές και κλοπές εξοπλισμού του δικτύου, β) τοποθέτηση εμποδίων στις γραμμές, γ) Αλλοίωση της σήμανσης και δ) παραβίαση κανόνων τεχνικού ελέγχου ή ασφαλούς φόρτωσης.
Ο τελευταίος είναι γενικός και διατυπώνεται ως εξής: «Με άλλες πράξεις εξίσου επικίνδυνες για την ασφάλεια της συγκοινωνίας…»
Ανάλογα με τις συνέπειες που προκαλούνται από την πράξη, ο δράστης τιμωρείται με φυλάκιση, κάθειρξη μέχρι 10 χρόνια ή ισόβια.
Το έγκλημα απαιτεί δόλο του δράστη.
* * *
Δεν χρειάζονται νομικές γνώσεις για να καταλάβει ο καθένας ότι ούτε ο Σπίρτζης ούτε ο Κ. Αχ. Καραμανλής μπορεί να κατηγορηθούν για τις τέσσερις ειδικές περιπτώσεις διατάραξης αφού δεν έκλεψαν εξοπλισμό, δεν έριξαν βράχια στις γραμμές, δεν αλλοίωσαν σήματα, δεν έκαναν τεχνικό έλεγχο και δεν φόρτωσαν τα τρένα που συγκρούστηκαν.
Απομένει το ερώτημα αν έκαναν κάποια άλλη «εξίσου επικίνδυνη» πράξη, που προκάλεσε τη σύγκρουση των τρένων.
Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι. Καμιά πράξη ή παράλειψη οποιουδήποτε Υπουργού, όσο πλημμελής, εσφαλμένη ή διαβλητή κι αν είναι, δεν μπορεί αντικειμενικά να είναι «εξίσου επικίνδυνη» με την κλοπή καλωδίων ή την τοποθέτηση βράχων στις γραμμές.
Νομικά, υπάρχει έλλειψη στοιχείου της αντικειμενικής υπόστασης που από μόνη της, αποκλείει το έγκλημα του 291 Π.Κ.
Αλλά κι αν υπήρχε «εξίσου επικίνδυνη» πράξη, θα χρειαζόταν δόλος. Η δημαγωγία θα μιλάει για ενδεχόμενο δόλο. Τέτοιος δόλος υπάρχει στον τσιγγάνο που κλέβει καλώδια, δεν επιδιώκει τον εκτροχιασμό του τρένου αλλά αποδέχεται το ενδεχόμενο να συμβεί. Για οποιονδήποτε Υπουργό, είναι αδιανόητος ενδεχόμενος δόλος.
Περαιτέρω για να υπάρχει ποινική ευθύνη, πρέπει η πράξη ή παράλειψη, να συνδέεται αιτιωδώς, δηλαδή, να ήταν η άμεση αιτία, που προκάλεσε το αποτέλεσμα.
Χωρίς την έννοια του της αιτιώδους σχέσης πράξης – αποτελέσματος, οι ποινικές ευθύνες θα έφταναν στον … Αδάμ και την Εύα.
* * *
Τα στοιχειώδη νομικά, αποκλείουν πολλαπλώς ποινική ευθύνη για οποιονδήποτε πολιτικό.
Η Ζωή ξέρει ότι η κατηγορία είναι νομικά ανυπόστατη και θα καταρρεύσει μόλις φτάσει στο Δικαστικό Συμβούλιο.
Γι’ αυτό αμφισβητεί ακόμα και τη δημόσια κλήρωση των Δικαστών.
Αυτοπροστασία και διαφύλαξη των επί πτωμάτων κερδών της.
* * *
Το ερώτημα είναι πώς θα αντιμετωπίσει το ΠΑΣΟΚ το προδιαγραφόμενο αθωωτικό βούλευμα του πενταμελούς Δικαστικού Συμβουλίου. Θα καταγγείλει τους κληρωθέντες τρεις Αρεοπαγίτες και δύο Συμβούλους Επικρατείας, σερνόμενο πίσω από τη Ζωή;
Η κατάρρευση της ‘απάτης του ξυλολίου’ ήταν ευκαιρία απαγκίστρωσης, δυστυχώς, έλλειψε η τόλμη. Απορία: ποιοι ψάχνουν κακουργήματα εκεί που δεν υπάρχουν και παρέσυραν τον Πρόεδρο Ν. Ανδρουλάκη, σ’ ένα λάθος που θα στοιχίσει στο μέλλον στο ΠΑΣΟΚ αλλά και στη χώρα;