ΠΕΡΙ ΠΟΙΝΙΚΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΠΑΤΩΝ
- Γράφει ο π. Δήμαρχος Μεταμόρφωσης Μιλτιάδης Καρπέτας
Αναγκαία και απαραίτητη προϋπόθεση:
Για να διωχθεί κάποιος ποινικά πρέπει να υπάρχει νόμος, που να ορίζει από πριν με σαφή και ορισμένο τρόπο, την πράξη (ή παράλειψη), που είναι αξιόποινη και την ποινή που επιβάλλεται.
Πράξη που δεν περιγράφεται και δεν απειλείται με ποινή, ούτε διώκεται ούτε τιμωρείται ποινικά, όσο καταστροφική και αν είναι. Η πολιτική απάτη δεν τιμωρείται.
Αυτός είναι ο λόγος που κανείς δεν πρόκειται να διωχθεί και να τιμωρηθεί για την ολέθρια για τους συγγενείς, την κοινωνία και τη χώρα Απάτη του Ξυλολίου.
Βελόπουλος και Ζωή μπορούν να μετράνε αμέριμνοι τα κέρδη τους από την καλοστημένη απάτη τους. Νόμος όμως δεν υπάρχει και ο κυνισμός τους, τους απαλλάσσει από προβλήματα συνείδησης.
Όσοι τους ακολούθησαν, στην τυμβωρυχία από ακρισία, αφέλεια ή καιροσκοπισμό, μόλις μετρήσουν τις ζημιές τους, μπορούν να σκεφτούν και να διδαχθούν κάτι.
* * *
Το πρώτο κεφάλαιο της τυμβωρυχίας – απάτης, έκλεισε με πλήρη διάψευση των επινοημένων τερατολογιών. Τα κέρδη, όμως, εμπνεεστών και ενορχηστρωτών δεν χάνονται. Κάτι θα μείνει στο Βελόπουλο και στη Ζωή οι μισοί από τους εξαπατημένους, που την νόμισαν για Ηγεσία της Αλήθεια και της Δικαιοσύνης.
Μπήκαμε, όμως, στο δεύτερο κεφάλαιο: Η αναφορά υπουργικού ονόματος, οδήγησε την δικογραφία των Τεμπών στη Βουλή, όπως ορίζει το Σύνταγμα.
Ευκαιρία για Βελόπουλο και Ζωή: Περνά στα χαμηλά η κατάρρευση της «Απάτης του Ξυλολίου» και θα συνεχίσουν τον αδίστακτο χορό τους επί της μνήμης των θυμάτων και της οδύνης των συγγενών «με άλλα μέσα», αντί των Λακαφώσηδων.
Θα τους παρακολουθήσουν και οι άλλοι;
Κεκτημένη ταχύτητα, έλλειψη πολιτικής τόλμης για την παραδοχή λάθους, πολιτική μυωπία που «στραβώνει» και ο μικρονοϊκός καιροσκοπισμός, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Πιθανότερο: Συνέχιση του έργου με ίδιους πρωταγωνιστές και κομπάρσους.
* * *
Όποιος έχει περάσει από τη Νομική ξέρει ότι η «πολιτική βούληση» δεν αρκεί για να πάει κάποιος φυλακή. Η Ζωή, το ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Γι’ αυτό λαμβάνει τα μέτρα της προκαταβολικά. Με το φόβο που επέβαλε, ανάγκασε τους πάντες να μασάνε τα λόγια τους. Εξ ου το φαιδρό πόρισμα του ΕΟΔΣΑΑΜ και οι επιφυλακτικές διατυπώσεις του καθηγητή Καρώνη.
Τώρα δουλεύει σε δύο επίπεδα: Ωρύεται στη Βουλή και στα Μέσα τάχα για να κλείσει μέσα «τους κακούς» κατά τη γνώμη και το συμφέρον της.
Αλλά επειδή ξέρει ότι δεν πρόκειται να βρεθεί Δικαστής, να καταδικάσει, με ανύπαρκτη ποινική βάση, φροντίζει από τώρα: Οι Δικαστές είναι διαπλεκόμενοι, διαβλητοί, μίσθαρνα όργανα. Έτσι, και τους εκφοβίζει και ακυρώνει προακαταβολικά την κρίση τους, διαφυλάσσοντας τα κέρδη της.