“Εξωραϊσμός της πόλης – έργο «βιτρίνας» ή έργο ουσίας;”
Μια μεγάλη αμφιλεγόμενη έννοια στην οποία εστιάζουν την κριτική αντιπολιτεύσεις αλλά και μερίδα πολιτών για το έργο ενός Δημάρχου, είναι τα λεγόμενα «΄Εργα βιτρίνας».
Κυρίως αναφέρονται στα έργα εξωραϊσμού της πόλης και αισθητικών παρεμβάσεων που αφορούν στην εικόνα της πόλης και δευτερευόντως στην λειτουργικότητά της.
Πιστεύω ότι στο βαθμό που σε ένα Δήμο έχουν λυθεί τα βασικά προβλήματα στις υποδομές του και με δεδομένες τις αυξημένες πλέον αρμοδιότητες, άρα και απαιτήσεις των δημοτών από τους ΟΤΑ, ο εξωραϊσμός της πόλης είναι τη σύγχρονη εποχή ένα βασικό στη λίστα των προτεραιοτήτων, έργο μιας Δημοτικής Αρχής.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι στις τσιμεντοποιημένες αποκρουστικές πόλεις μας (κυρίως στα Αστικά κέντρα) τα λεγόμενα, «έργα βιτρίνας» έχουν αποκτήσει πλέον άλλη σημασία από αυτήν που είχαν παλαιότερα. Ως πλασματική εικόνα κάλυψης βασικών ελλείψεων και απουσίας ουσιαστικού έργου από μια Δημοτική Αρχή.
Ιδίως τις περιόδους γενικότερης πτώσης του ηθικού των πολιτών λόγω διάφορων παραγόντων, όπως αυτή που ζούμε τα τελευταία χρόνια (πανδημία, ακρίβεια, αβεβαιότητα) το όμορφο εξωτερικό περιβάλλον έχει ιδιαίτερη βαρύτητα.
΄Ένα όμορφο προσεγμένο περιβάλλον μπορεί να συμβάλλει θετικά στην ψυχολογία των πολιτών.
Το περιποιημένο παρτέρι με τα εποχιακά λουλούδια, το καλαίσθητο φωτιστικό, η όμορφη και προσεγμένη παιδική χαρά, οι καθαροί από graffiti τοίχοι, ο καλαίσθητος εορταστικός στολισμός, οι φυτεύσεις πρασίνου σε κάθε διαθέσιμη γωνιά, δίνουν ουσιαστικά χρώμα στο άχρωμο της πόλης αλλά και της ζωής πολλών συμπολιτών μας.
Παράλληλα μια γενικότερη καλαίσθητη νοικοκυρεμένη εικόνα της πόλης δημιουργεί αυτομάτως στον δημότη την εντύπωση ενός νοικοκυρεμένου Δήμου. Μιας Δημοτικής Αρχής που νοιάζεται για τον Δήμο της. Με τον αντίστοιχο θετικό αντίκτυπο για την εικόνα του Δημάρχου.
Βέβαια όλα αυτά είναι αυτονόητο ότι αφορούν σε μια καθαρή πόλη (υπ’ αριθμόν 1 διαχρονική προτεραιότητα) καθώς και στην δυνατότητα συνεχούς συντήρησης των όποιων αισθητικών παρεμβάσεων στην πόλη. Διότι ένα όμορφο αλλά βρώμικο παρτέρι λειτουργεί αντίστροφα στη συνείδηση των πολιτών αφού τονίζεται η παραφωνία.
Ο πολυάσχολος εργαζόμενος δημότης θέλει τις λίγες ώρες που διαθέτει για μια βόλτα περιπάτου στη γειτονιά της πόλης να νιώθει όμορφα σε ένα περιβάλλον φροντισμένο και καλαίσθητο. Τον «χαλάει» το σπασμένο παγκάκι, ο κατεστραμμένος και βρώμικος κάδος, το σκουριασμένο κάγκελο, η απεριποίητη νησίδα. Και οι αρνητικοί συνειρμοί για την Δημοτική Αρχή είναι αναπόφευκτοι έστω και αν γίνεται σπουδαίο έργο σε άλλους τομείς δραστηριότητας του Δήμου.
Η λέξη «κλειδί» σε όλο αυτό το εγχείρημα είναι η λέξη «καλαισθησία». ΄Ένα προσόν που μπορεί να είναι έμφυτο ή και να καλλιεργηθεί. Και εκεί το μυστικό για έναν Δήμαρχο είναι να πλαισιώνεται από κάποιους συνεργάτες που διαθέτουν αυτό το χάρισμα. ΄Ώστε να αποφεύγεται η υπερβολή και το «κιτς» που κατακλύζει τη ζωή μας.
Απλές, όμορφες, καλόγουστες πινελιές στον καμβά της πόλης. Αυτό χρειάζεται ο δημότης.
Από την άλλη πλευρά είναι προφανές ότι «έργο» πλέον «βιτρίνας» που μπορεί να αποπροσανατολίσει το δημότη και να του δημιουργήσει πλασματικές εντυπώσεις για το έργο (ή μη έργο) ενός Δημάρχου είναι πλέον η υπέρμετρη και επιτηδευμένη χρήση των media. Η στρεβλή εικόνα που μπορεί να βγάλει με τη δύναμη που διαθέτει πλέον το διαδίκτυο, μπορεί έστω προσωρινά να καλύψει αδυναμίες και να μεγιστοποιήσει ένα μέτριο στην ουσία έργο.
Και εκεί πρέπει να εστιάσει την προσοχή του ο δημότης. Κάνοντας σωστή αποτίμηση σε σχέση με τις δυνατότητες του Δήμου του.
Πρότασή μου λοιπόν προς τους Δημάρχους
«Ομορφύνετε την πόλη σας»
«Επενδύστε στον εξωραϊσμό της»
«Δώστε της το χρώμα που της λείπει»
«Δεν απαιτούνται πολλά»
«Διάθεση και γούστο». Αρκούν.
Και οι δημότες θα σας ανταμείψουν.
Μαζί βέβαια με τα άλλα τα τόσα πολλά που έχει επιφορτιστεί να φέρει εις πέρας η Τ.Α. είτε είναι αρμόδια είτε όχι.
